Загадка №6

Кто объяснит значение названия Жыгулянка?

Для неведающих - это речка на границе Березовского и Ивацевичского районов.

ранше на месте, по-моему, Мобилмаркита был магазин под названием Жыгулянка! там мне мама игрушки пакупала! Вазможна от этого и пошло название реки! ДА! точняк из-за магазина!

PUEM
жжош,парень!!!

Параўнозваецца з беларускім дыялектным словам "жыгала" - металічны прут для прапякання дзірак;
або са старарускім "жигало, жегало" - кадильница.

Але як і іншыя тапонімы мае некалькі версій таго, як была названа, таму дакладна сказаць нельга.

неее мне помню бабка че то говорила... она жила в Песках, я там еще рыбу тягал в детстве, во блин надо съездить... Чето там про Буг или Буж, течет через черное озеро, стопуДов!! ДараБуж помоему...

Луговой ручей!!!

Где-то в 73-м мой дедушка-ЖИгало, предварительно приняв ящик ЖИГУЛЁВСКОГО на свой ЖИГ... ЖИвот, поехал проведать свою ЖИ... ну в роддом(она тогда была с ЖИ). И прихватил ещё ящик ЖИГУЛЁВСКОГО в свой ЖИГУЛИ. Но по дороге не справился с управлением(ящик ЖИГУЛЁВСКОГО дал о себе знать) и въехал в безымянную тогда речку.
Потом пошли всякие слухи, сплетни... Собственно так и назвали речку. Вот.

piterpen писал(а):

Где-то в 73-м мой дедушка-ЖИгало, предварительно приняв ящик ЖИГУЛЁВСКОГО на свой ЖИГ... ЖИвот, поехал проведать свою ЖИ... ну в роддом(она тогда была с ЖИ). И прихватил ещё ящик ЖИГУЛЁВСКОГО в свой ЖИГУЛИ. Но по дороге не справился с управлением(ящик ЖИГУЛЁВСКОГО дал о себе знать) и въехал в безымянную тогда речку.

Посмеялся

Самое интересное, что в этом веселом наборе слов и есть РАЗГАДКА или половина её.

tutejszy
на этой речке был мост, а по мосту перевозили автомобили жигули))
вот и вся загадка. не думаю, что к пиву это имеет какое-то отношение...

Stats писал(а):

tutejszy
на этой речке был мост, а по мосту перевозили автомобили жигули))
вот и вся загадка. не думаю, что к пиву это имеет какое-то отношение...

Ребята, с вами, чем дальше - тем веселее. Very Happy

Название Жыгулянка старое, очень старое.
Я его видел на картах с 19-го столетия.
А когда Жигулевский автозавод построили?
Ответ - в 1970 году.

Продолжаем конкурс.
И еще. Обратите внимание на одну букву - жЫгулянка и жИгули. Very Happy

жы - т.е. жгли, Гулянка-т.е. на гулянке, кароче наши батьки жги еще похлеще нас....эх ты! Никоноровна....

Ёсць яшчэ адно меркаванне: літоўскае zigis - лугавы ручай. А гідронімы з кампанентамі *zag, zaug, ziog распаўсюджаны ў Літве.

Elektrik
я уже об этом писал.... типа умный в нете прочитал ка и я...)))

Mixer
ну... значит ум у нас один на двоих))) Very Happy

эт просто они тогда с нета начитались надписей типо "Ыыыы, гулянка", "в бабруйск животное" и решив както выделиться назвали так, но т.к. слов на ы нету (кроме пару городов), то приписали Ж

Antik
ыыыыы)))))

Antik

Улыбнуло)))

PS ЖЫ ШЫ пиши через И. Значит название белорусское. Хотя тогда может другие правила были))

Походу никто не угадал Confused

piterpen, ну по крайней мере "Тутэйшага" никто не видел)) надо спросить!

tutejszy, так всё-таки, есть правильные вар-ты???

Правильного ответа нет. Активность минимальная.

Ответ немного длинный, но, я думаю, что будет интересен для интересующихся историей.
Источник: Станіслаў Цямохін "Пярунова цяпеліца" /Мінск, 1993, стар.15-17/

Пакланяліся Агню і плямёны крывічоў, дрыгавічоў і радзімічаў. Жыжаль (Жыж) — займаў адно з ганаровых, калі не галоўных, месцаў у пантэоне багоў далёкіх продкаў беларусаў. Яны верылі ў яго жыватворную і ачышчальную моц, прыносілі яму ахвяры. Яшчэ ў XII стагоддзі вядомы старажытнабеларускі пісьменнік Кірыла Тураўскі заклікаў сваіх землякоў не абагаўляць стыхію, сонца і агонь.
Перажыткі ўкаранелых сярод насельніцтва Палесся язычніцкіх вераванняў яшчэ ў той ці іншай форме бытавалі сярод беларускага сялянства ў канцы XIX стагоддзя. Жыжу ахвяравалі першы сноп жыта новага ўраджаю, які спальвалі перад малацьбой. Жывым агнём абносілі ў час эпідэмій вёскі, палеткі, калі ім пагражала засуха або вымаканне. Агнём лячылі — выпальвалі рожу. У дзяцей з маленства выхоўвалі павагу да агню, палохаючы ім: таму, хто плюе ў агонь, апрышчыць язык. Сёння, зразумела, гэтаму ніхто не верыць, але дагэтуль ніхто не плюе ў зіхатлівае полымя вогнішча.

Добавлено спустя 2 минуты 36 секунд:

Як сімвалічны атрыбут агонь уваходзіў у шматлікія святочныя абрады і рытуалы. Сапраўдным святам агню амаль ва ўсіх народаў, у тым ліку і беларусаў, было Купалле.
3 часам Купалле стала самым любімым святам у Еўропе. У літоўцаў гэта Йонінес, у латышоў — Ліго, у беларусаў і ўкраінцаў — Купалле, у французаў — Сен-Жан, у італьянцаў — Сан-Баціст, у іспанцаў — Сан-Хуан, у англічан — Сент-Джон і г. д.
Хрысціянская царква вельмі варожа ставілася да святкавання Купалля і ўсялякімі спосабамі імкнулася выкараніць яго са свядомасці народа. 3 царкоўных амбонаў, з пасланняў праваслаўных і каталіцкіх іерархаў свята ганьбавалася, як толькі было можна. Яго называлі д'ябальскім заняткам, а тых, хто яго святкаваў,- шалёнымі вар'ятамі. Вось, напрыклад, як характарызаваў народнае свята Густынскі летапіс: «Сему Купалу, бесу, яшчэ і донынь... неразумныя памяць ушаноўваюць, на-ченше іюня 23 дня... звечара збіраюцца прастая чадь, обоего полу, і соплетаюць сабе вянцы з зелля, або карэння, і, аперазаўшыся быліем, раскладваюць агонь... і, узяўшыся за рукі, ходзяць вакол гэтага агню, спяваюць свае песні... потым цераз гэты агонь пераскокваюць».

Добавлено спустя 1 минуту 34 секунды:

Але як не імкнуліся царкоўнікі выкараніць купальскае свята, гэта ім не ўдалося: зыркае полымя купальскіх вогнішчаў і цяпер штогод у мігатлівым россыпе зіхатлівых іскрынак узвіваецца ў ноч летняга сонцастаяння ў абсыпанае зоркамі неба. Жыву-часць Купалля, якое ўжо даўно страціла сваю язычніцкую аснову, тлумачыцца тым, што ў ім, як пісаў вядомы рускі вучоны П. Бяссонаў, «сабрана ўсё, што толькі ёсць для беларускіх сялян з самага святочнага, таямнічага, захапляльнага, радаснага і гуллівага на працягу ўсяго лета».
Нічога містычнага няма і ў самім слове «Купала». Сучасныя даследчыкі, прынамсі, такія вядомыя, як акадэмік Б. Рыбакоў, А. Ліс, В. Мартынаў і іншыя, звязваюць паходжанне назвы свята з агнём, з купальскім вогнішчам. На Палессі дагэтуль яшчэ дзе-нідзе агонь называюць купалам: «Купалу запаліў, гарэла купала, расклаў купалу». Пра тое ж сведчыць і фальклор: «...дзеўка агонь раскладала, хто гэта купалу разлажыў».
У найбольш архаічных міфалагічных сюжэтах месцам знаходжання Жыжа з'яўляецца пекла. Згодна паданняў беларусаў, ён звычайна павольна блукае па апраметнай, вывяргае з сябе агонь і грэе зямлю. Але ў гневе няма больш страшнейшага за яго. Вырваўшыся на паверхню, ён паліць усё запар: лясы, траву на лугах, збожжа ў полі, вёскі, выселкі і хутары. Нярэдка яго ахвярамі становяцца і людзі. Калі ў якой-небудзь мясцовасці часта здараліся пажары, яшчэ ў XIX стагоддзі гаварылі: «Жыж унадзіўся».

Добавлено спустя 1 минуту 40 секунд:

У нашы дні памяць аб гэтым богапакланенні агню захавалася толькі ў паданнях і ў мове. Ад асновы яго імя ўтварыўся цэлы лексічны куст слоў, значэне якіх непасрэдна або асацыятыўна пераклікаецца з усім нам вядомымі ўласцівасцямі агню: жыжа (дзіцячае) — агонь, жыгала — жук-крывасмок і шворан для прапальвання дзірак ў дрэве і костках, жужаль — шлак і паразіт-крывасмок,- жыгучка — куслівая асенняя муха, крапіва, жыгунец — павойная расліна. Ад Жыжа паходзяць і словы «джала, джаліць, джагануць». Нават назвы рэчак і балот з крынічнай, да пякучасці халоднай вадой маюць прамую сувязь са старадаўнім богам агню: Жыгянка, Жыгулянка, Жыжма. Як бачым, нічога ў гісторыі народаў бясследна не знікае. Пры ўдумлівым падыходзе да культурнай спадчыны заўсёды выяўляецца сувязь сучаснага з мінулым. Нават тое, што мы па сваёй недасведчанасці часта лічым вынікам фантазіі нашых прашчураў, можа ўтрымліваць водгукі рэальнага жыцця.